Όσο περνά ο καιρός τόσο και καθαρότερη, τόσο και λαμπρότερη γίνεται μέσα μας και μέσα στα πνευματικά στήθη του Έθνους μας η μορφή του Ι.Ν. Θεοδωρακόπουλου - μορφή τίμια και συγκλονιστικά μεγάλη για τον Νεοελληνικό πολιτισμό και την πνευματική μοίρα της Ευρώπης. Γιατί ο χρόνος είναι το ψυχρό χωνευτήρι απ' όπου διαβαίνοντας ο αναπαυμένος στο μητρικό χώμα άνθρωπος, ξαναέρχεται στην ζωή μετασχηματισμένος, με τα γνωρίσματα του πνεύματος και μόνο.

Από αυτή την απόσταση που δημιουργεί το τραγικό ρήγμα του θανάτου αντικρύζουμε σήμερα τον Ι.Ν. Θεοδωρακόπουλο να στέκεται ψηλά, πολύ ψηλά, επικεφαλής των πνευματικών δυνάμεων του Έθνους που ακαταπόνητα υπηρέτησε. Υπήρξε ένα ευλογημένο κεφαλόβρυσο απ' όπου δροσίστηκαν και έλαβαν συνείδηση του εαυτού τους και της ελληνικότητας τους πολλοί στον τόπο αυτό. Δίδαξε και στους νέους και στους ώριμους τα μεγάλα διδάγματα του πνεύματος και τους εμόρφωσε ελληνικά με μια ψυχή αδιάκοπα κολπούμενη από τον οραματισμό μιας αδιάκοπα παρούσας ελληνικής αποστολής. Δεν είδε ποτέ την Ελλάδα ως καρπό μιας ιστορικής τυχαιότητας αλλά ως μιαν οργανική ανάπτυξη ενός κόσμου που πλάθει όργανα για να πετύχει τον εξανθρωπισμό του. Και η Ελλάδα για τον Ι.Ν.Θ. υπήρξε το ύψιστο όργανο εξανθρωπισμού της Οικουμένης. Μέσα από τέτοιον οραματισμό αντίκρυσε και ερμήνευσε τον Πλάτωνα, τους Πατέρες της Εκκλησίας, τους σύγχρονους φιλοσόφους κι έτσι κατόρθωσε να αποκρυπτογραφήσει το αίνιγμα της Ιστορίας.

Ήταν ο μέγας διδάχος του Ελληνισμού, ο εμπνευσμένος παιδευτής των Ελλήνων, ο ποιητικός στοχαστής, ο αθλητής του πνεύματος, ο λίθος ο τεράστιος που στάθηκε εις κεφαλήν γωνίας του Έθνους μας. Μέσα από την δραματική βίωση των πνευματικών συνιστόντων του είδε την Ευρώπη και τον κόσμον όλο και προσπάθησε να τα εμπερικλείσει μέσα στην ελληνικότητα που ήταν γι' αυτόν το άκρον άωτο του πολιτισμού.

Τα κείμενα που συγκροτούν το "Τετράδιο" αυτό ερμηνεύουν την φυσιογνωμία και καθορίζουν την πνευματική προσφορά του Ι.Ν. Θεοδωρακόπουλου. Ας είναι κλαρί δάφνης στον σιωπηλό του τάφο.

Η "Ευθύνη"