«Θα πρέπει να σκοτώθηκα τον Ιούλιο του 1990. Στα 22 μου. Δεν είμαι σίγουρος για την ημέρα, αν και μου είχαν πει ότι αυτήν την ημερομηνία δεν θα την ξεχνούσα ποτέ. Ποτέ, ποτέ;.... Θα πρέπει να σκοτώθηκα τον Ιούλιο του 1990. Στα 22 μου. 

Από τότε η ματιά μου δίκοπο μαχαίρι και αστραφτερό σπαθί μες στα ζεστά μεσημέρια όλων των Αύγουστων που δεν έζησα. Με τη Ζωή. Δέκα ιστορίες με παραξενιές και συνηθισμένους ανθρώπους. Καθημερινές «μετεμψυχώσεις», ερωτικά υπόλοιπα, παιχνίδια ραδιοφώνου και βομβιστικές επιθέσεις με γκαζάκια, στο όριο μιας ελλειπτικής εφηβείας. Κορίτσια- σκοτεινιές και αγόρια-πανικοί στη τελευταία γραμμή της άμυνάς τους...