Ο Σερζ έζησε μια από τις πιο ενδιαφέρουσες ζωές που θα μπορούσε να ζήσει ένας διανοούμενος του εικοστού αιώνα: άπατρις, με συμμετοχή σε κάθε ριζοσπαστικό κίνημα της εποχής του, από τους αναρχικούς έως τους Μπολσεβίκους, συμμετείχε στο αναρχοσυνδικαλιστικό κίνημα στην Ισπανία, αγωνίστηκε εναντίον του Χίτλερ και ήταν από τους πρώτους που άσκησαν σφοδρή κριτική κατά του Στάλιν στην ΕΣΣΔ. Η Σούζαν Σόνταγκ τον θεωρούσε ήρωα και πολλοί είναι εκείνοι που συμφωνούν μαζί της.
Το 1933, ο Βικτόρ Σερζ, που είχε πάρει ενεργό μέρος στην Οκτωβριανή Επανάσταση, συνελήφθη από την αστυνομία του Στάλιν, ανακρίθηκε και κρατήθηκε σε απομόνωση για περισσότερο από ογδόντα μέρες. Στη συνέχεια εξορίστηκε για δύο χρόνια σε μια μικρή πόλη στα Ουράλια. Αυτές οι εμπειρίες του τον παρακίνησαν να γράψει το μυθιστόρημά του Μεσάνυχτα στον αιώνα, με κεντρικούς ήρωες αγωνιστές της επανάστασης που ζουν στη σκιά της προδοσίας του Στάλιν.
Μεταξύ των εκτοπισμένων στη (φανταστική) πόλη Τσόρνε -που παραμένουν πιστοί σε ένα ιδανικό που προδόθηκε από τη γραφειοκρατία- είναι ο καθηγητής Μιχαήλ Ιβάνοβιτς, ο παλαίμαχος Μπολσεβίκος Ρίζικ, η στωική και ευγενική Βαρβάρα και ο Ρόντιον, ένας νεαρός εργάτης με ανησυχίες, που προσπαθεί να κατανοήσει τον κόσμο και την ιστορία. Ενάντια σε κάθε λογική, ο νεαρός Ρόντιον θα αποπειραθεί να ξεφύγει από την αιχμαλωσία διασχίζοντας την αφιλόξενη στέπα και αντιπαλεύοντας τα στοιχεία της άγριας φύσης. Αντιμετωπίζοντας τη σκοτεινή χειμωνιάτικη νύχτα της ψυχής, ο Ρόντιον ανακαλύπτει εκ νέου τη μόνη και πιο ριζοσπαστική μορφή αντίστασης, την ελπίδα.