«Δεν μας χαρίζει γέλιο ο έρωτας, όταν φτάνει στα βάθη του ταξιδιού του, στα ύψη της πτήσης του: στα βάθη, στα ύψη, μας αποσπά βογκητά και στεναγμούς, φωνές πόνου, ακόμη κι αν είναι πόνος χαρούμενος, και, αν το καλοσκεφτεί κανείς, δεν υπάρχει τίποτε το παράξενο, γιατί η γέννηση είναι μια χαρά που πονάει. Μικρό θάνατο αποκαλούν στη Γαλλία την κορύφωση του αγκαλιάσματος, που μας ενώνει θραύοντάς μας και μας βρίσκει χάνοντάς μας και μας αρχίζει τελειώνοντάς μας.

Μικρό θάνατο τον αποκαλούν? μέγας όμως, παμμέγιστος πρέπει να είναι, αν μας γεννάει σκοτώνοντάς μας.»
Οι μεγάλοι συγγραφείς ισορροπούν επάνω σε τεντωμένο σκοινί και ριψοκινδυνεύουν με την κάθε τους λέξη. Στη Μνήμη της φωτιάς, ο Γκαλεάνο υπήρξε ένας θριαμβευτής ακροβάτης. Στο Βιβλίο των Εναγκαλισμών, αφήνει κατά μέρος το τεντωμένο σκοινί και ανυψώνει στον αέρα τον Άλαν Ράιαν, την Ουάσινγκτον Ποστ, τις Ηνωμένες
Πολιτείες... 

Eορτασμοί, συμβάντα, προφητείες, χρονικά, όνειρα, μνήμες και λησμοσύνη, απολαυστικές σύντομες αφηγήσεις, στις οποίες μιλούν ακόμη και οι τοίχοι. Ένα βιβλίο διπλά εικονογραφημένο: στο φωτεινό βλέμμα του Γκαλεάνο προστίθενται και τα χαρακτικά του. Το Βιβλίο των Εναγκαλισμών είναι μια τέλεια σύνθεση της πλέον εμπνευσμένης πνευματικής ονειροπόλησης του συγγραφέα του.