Πάρε φτερά του Κόρακα, καρδία του Δογκισώτη

Ιπποτισμό του Γιαχουντή φιλί του Ισκαριώτη

Του Λορεντζάκι το σχοινί, του Παπαδάκη πόνο

Το αίμα που πλημμύρισε το φετεινό το χρόνο

Της όχεντρας το λύγισμα, της αλεπούς το μάτι

Και της πατρίδος έρωτα από τον Εφιάλτη

Του λιακονιού την αμορφία, τη ζέστη του χειμώνα

Του Βενιζέλου της ψυχής να έχης την εικόνα.

Μαντινάδα που τραγουδήθηκε στην Κρήτη το 1893 την περίοδο που το νησί συγκλονιζόταν από την καταδίκη σε θάνατο και την εκτέλεση δύο Ελλήνων χριστιανών, του Αντώνιου Λαρεντζάκη και του Γεώργιου Παπαδάκη. Οι Λαρεντζάκης και Παπαδάκης το 1893 κατηγορήθηκαν άδικα για τον φόνο ενός μουσουλμάνου, του Τουρκοκρητικού Τεφίκ Βέη Μπάντρη ή Μπαντράκη.

Ο Ελευθέριος Βενιζέλος όχι μόνο ήταν δικηγόρος της πολιτικής αγωγής αλλά αγωνίστηκε με φανατισμό για να εκτελεστεί γρήγορα η θανατική ποινή των δύο νέων ώστε να μην υπάρξει χρόνος για να δοθεί σουλτανική χάρη ή να γίνει αναψηλάφηση της δίκης και να προσκομιστούν στοιχεία που θα αποδείκνυαν την αθωότητά τους.